Chesepian

W czasie europejskiego spotkania w Wirginii Czepian był historyczną ludnością autochtoniczną obszaru znanego obecnie pod nazwą Tidewater. Niewiele o nich wiadomo, ale dowody archeologiczne sugerują, że mogły być spokrewnione z Karoliną Algonquian lub z Pamlico. Mówili jednym z języków algonkijskich. Były one powszechne wśród licznych plemion przybrzeżnych, które tworzyły luźną Konfederację Powhatan, licząc w dziesiątkach tysięcy mieszkańców. Czepian zajmował obszar, który obecnie definiuje się jako niezależne miasta Norfolk, Portsmouth, Chesapeake i Virginia Beach.

Hrabstwo Princess Anne (1691-1963), które nie działa, z mapą Virginia Beach z 1895 roku

W 1607 r., po 144-dniowej podróży, trzy statki pod wodzą kapitana Christophera Newport, przewożące 105 ludzi i chłopców, dokonały pierwszego lądowania w Nowym Świecie na lądzie, gdzie południowe ujście Zatoki Chesapeake spotyka się z Oceanem Atlantyckim. Nazwali go Cape Henry, po Henrym Fredericku, księciu Walii, najstarszym synie króla Jamesa I Anglii. Ci angielscy koloniści z londyńskiej firmy Virginia Company wyruszyli z tego obszaru, ponieważ mieli rozkaz szukać miejsca w głębi lądu, które byłoby bardziej schronione przed statkami konkurujących państw europejskich. Stworzyli swoje pierwsze stałe osiedle po północnej stronie rzeki James w Jamestown.

Adam Thoroughgood (1604-1640) z King's Lynn, Norfolk, Anglia jest jednym z najstarszych Anglików, którzy osiedlają się w tym obszarze, który został opracowany jako Virginia Beach. W wieku 18 lat zatrudnił się jako nieskazitelny służący, by zapłacić za przejazd do kolonii Virginii w nadziei na lepsze życie. Zasłużył na wolność po kilku latach i stał się głównym obywatelem tego obszaru. W 1629 r. został wybrany do Izby Burgesów dla Elizabeth Cittie [sic], jednego z czterech "miast" (lub inkorporacji), które zostały podzielone na obszary ustanowione w 1619 r.

W 1634 r. kolonia została podzielona na osiem oryginalnych okręgów Wirginii, wkrótce zmienionych na hrabstwa. Thoroughgood został uznany za posługującego się nazwą swojego domu w Anglii, pomagając w nazwaniu "New Norfolk County" w 1637 r. W następnym roku okręg New Norfolk został podzielony na hrabstwo Upper Norfolk (wkrótce zmieniono nazwę na okręg Nansemond) i na hrabstwo Lower Norfolk. Całego dobra mieszkał po 1634 roku wzdłuż rzeki Lynnhaven, nazwany jego domem w Anglii.

Okręg Norfolk był duży, gdy po raz pierwszy został zorganizowany, definiowany jako pochodzący z Oceanu Atlantyckiego na zachód od rzeki Elizabeth, obejmujący cały obszar obecnie w nowoczesnych miastach Portsmouth, Norfolk, Chesapeake i Virginia Beach. W 1648 r. przyciągnął wielu przedsiębiorców, w tym Williama Moseleya ze swoją rodziną. Należący do londyńskiej Gildii Handlowych Przygód, wyemigrował z Holandii do Rotterdamu, gdzie zajmował się handlem międzynarodowym. Usiadł na lądzie po północnej stronie rzeki Elizabeth, na wschód od tego, co rozwinęło się jako Norfolk.

W 1691 r. powiat Norfolk został podzielony na hrabstwa Norfolk i Princess Anne. Księżniczka Anne, najbardziej wysunięty na wschód okręg w South Hampton Roads, rozciągnięta od Przylądka Henryka przy ujściu Zatoki Chesapeake, na południe, do tego, co stało się granicą kolonii Północnej Karoliny. Obejmowały one cały obszar, który jest skierowany na Ocean Atlantycki. Hrabstwo Princess Anne było znane jako jurysdykcja od 1691 do 1963 lat, przez 250 lat.

Hotele wzdłuż Atlantic Avenue, w kierunku północnym

We wczesnych stuleciach obszar ten był wiejski i rozwijany dla rolnictwa plantacyjnego. Pod koniec 19 wieku mały obszar kurortu Virginia Beach rozwinął się w hrabstwie Princess Anne po przybyciu usług kolejowych do wybrzeża w 1883 roku. Hotel Virginia Beach został otwarty i zarządzany przez Norfolk i Virginia Beach Railway and Improvement Company w oceanfront, w pobliżu małej społeczności Seatack. Hotel został zamknięty, a kolej reorganizowana w 1887 r. Hotel został zmodernizowany i ponownie otwarty w 1888 r. jako hotel Princess Anne.

W 1891 r. goście w nowym hotelu obserwowali wraki i działania ratownicze amerykańskiej służby ratowniczej dla norweskiego dyktatora kory. Głowa statku, która kilka dni później wymyła się na plaży, została wzniesiona jako pomnik ofiar i ratowników. Stała wzdłuż oceanu przez ponad 50 lat. W 21 wieku zainspirowało to parę pasujących norweskich pomników lady, rzeźbionych przez Ørnulf Bast i zainstalowanych w Virginia Beach i Moss w Norwegii.

Ośrodek początkowo zależał od kolei i wózków elektrycznych. Ukończenie Virginia Beach Boulevard w 1922 r., które rozciągnęło się od Norfolk do oceanfront, otworzyło drogę dla samochodów, autobusów i ciężarówek. Kolejowe przewozy pasażerskie do oceanu zostały ostatecznie przerwane, ponieważ ruch pasażerski zwiększył się o pojazd. W 1906 r. powstało miasteczko, w którym rośnie Virginia Beach. W ciągu następnych 45 lat plaża Virginia nadal osiągała popularność jako sezonowe wakacje. Kasyna zastąpiono parkami rozrywki i atrakcjami rodzinnymi. W 1927 r. Hotel Cavalier otworzył się i stał się popularnym miejscem wakacyjnym.

Virginia Beach uzyskała status niezależnego miasta w 1952 roku, chociaż pozostały więzy między nią a hrabstwem Princess Anne. W 1963 r., po tym jak wyborcy w obu jurysdykcjach przeszli referendum popierające, a za zgodą Zgromadzenia Ogólnego Wirginii, oba poddziały polityczne zostały skonsolidowane jako nowe, znacznie większe niezależne miasto, zachowując lepiej znaną nazwę ośrodka Virginia Beach.

Alan B. Shepard Civic Center ("The Dome"), znaczący budynek w historii miasta, został zbudowany w 1958 r. i był poświęcony karierze byłego mieszkańca Virginia Beach i astronautki Alana Sheparda. Wraz ze zmianą terenu, Dome był często używany jako sala bingo. Budynek został zraniony w 1994 r., aby stworzyć miejsce na miejski parking i potencjalny przyszły rozwój.

Najnowsza historia

Virginia Beach

Nieruchomości, obrona i turystyka to główne sektory gospodarki Virginia Beach. Lokalne grupy publiczne i prywatne utrzymały zainteresowanie rewitalizacją nieruchomości, co doprowadziło do powstania wielu wspólnych projektów publiczno-prywatnych, takich jak parki komercyjne. Przykładami rozwoju publiczno-prywatnego są: Centrum Konwentu Plażowego w Wirginii, Hotel Oceanfront Hilton oraz Centrum Miasta Plażowego w Wirginii. Miasto pomagało w finansowaniu projektu poprzez wykorzystanie finansowania podwyższonego podatku: tworzenie specjalnych okręgów podatkowych oraz budowa powiązanych ulic i infrastruktury w celu wspierania rozwoju. Centrum Miasta otwarto w 2003 r., kontynuując prace budowlane. Centrum Kongresowe zostało otwarte w 2005 r.

Miasto zaczęło wyczerpywać się czyste tereny przeznaczone na nową budowę na północ od zielonej linii, co stanowi granicę rozwoju miast dzielącą miejskie południowe i północne części miasta od północy i wsi. Wypełnienie i rozwój osiedli mieszkaniowych spowodowały szereg ograniczeń operacyjnych dla Naval Air Station Oceana, głównej bazy samolotów myśliwskich dla amerykańskiej marynarki wojennej. Chociaż baza lotnicza cieszy się szerokim poparciem ze strony Virginia Beach, komisja ds. dostosowania i zamknięcia bazy Pentagon zaproponowała zamknięcie Oceany w ciągu najbliższej dekady.

Ten zapał spowodował zagospodarowanie terenów zalewowych. W czasie huraganu Matthew, ulewne opady deszczu zalewały ponad 2000 domów i pozostawiły kilka okolic z wodą stojącą na kilka dni. Biorąc pod uwagę rosnące ryzyko powodzi spowodowane zmianami klimatycznymi i impet szkód spowodowanych huraganem, miasto odrzuciło kilka kolejnych propozycji rozwoju. Odrzucenie to było znaczące z dwóch perspektyw. Po pierwsze, miasta bardzo rzadko odrzucają budowę, pokazując zmianę w postrzeganiu przez społeczeństwo. Po drugie, odrzucenie doprowadziło do pozwów ze strony deweloperów. Odrzucenie tych pozwów przed sądami stanowi precedens dla innych działań na rzecz dostosowania się do zmian klimatu w przyszłości. Omawiając tę sprawę, burmistrz Dryer zauważył: "To konfrontacja z rzeczywistością. Nie każdy będzie szczęśliwy.

31 maja 2019 r. w budynku rządu miejskiego w Virginia Beach doszło do masowej strzelaniny. Były pracownik wszedł do budynku i został zastrzelony w sposób bezkrytyczny, zabijając 12 osób i raniąc 4 osób, zanim zginął z rany postrzałowej policyjnej.

Patrząc na Ocean Atlantycki

Virginia Beach znajduje się na 36°51′02″N 75°58′40″W / 36,8506°N 75,9779°W / 36,8506; -75.9779 (Virginia Beach ) .

Według Biura Spisu Stanów Zjednoczonych całkowita powierzchnia miasta wynosi 497 mil kwadratowych (1.290 km), z czego 249 mil kwadratowych (640 km²) to grunty, a 248 mil kwadratowych (640 km²) (49.9%) to woda. Jest największym miastem w Wirginii według powierzchni i trzeciego co do wielkości obszaru miejskiego. Średnia wysokość nad poziomem morza wynosi 12 stóp (3,7 m). Znaczna część miasta odpływa do zatoki Chesapeake za pośrednictwem rzeki Lynnhaven i jej dopływów.

Miasto znajduje się w południowo-wschodnim rogu Wirginii w obszarze Hampton Roads graniczącym z Oceanem Atlantyckim. Obszar statystyczny Hampton Roads Metropolitan Statistical Area (oficjalnie znany jako Virginia Beach-Norfolk-Newport News, VA-NC MSA) jest 37. co do wielkości w Stanach Zjednoczonych, a jego populacja wynosi 1 707 639. Obszar obejmuje miasta Virginia Norfolk, Virginia Beach, Chesapeake, Hampton, Newport News, Poquoson, Portsmouth, Suffolk, Williamsburg oraz hrabstwa Gloucester, Isle of Wight, James City, Mathews, Surry i York, a także północną Karolinę w Currituck. Chociaż Virginia Beach jest najbardziej zaludnionym miastem w MSA, obecnie funkcjonuje bardziej jako przedmieścia. Miasto Norfolk jest uznawane za centralną dzielnicę biznesową, natomiast dzielnica kurortów oceanicznych Virginia Beach i Williamsburg są centrami turystyki.

Dzielnice

Virginia Beach z kosmosu

Kiedy w 1963 r. powstało nowoczesne miasto Virginia Beach, dzięki konsolidacji 253 mil kwadratowych (600 km²) hrabstwa Princess Anne z 2 mil kwadratowych (5,2 km) miasta Virginia Beach, nowe większe miasto podzielono na siedem rejonów: Bayside, Blackwater, Kempsville, Lynnhaven, Princess Anne, Pungo i Virginia Beach.

Virginia Beach ma wiele odrębnych wspólnot i dzielnic w granicach swojego terytorium, w tym: Alanton, Aragona Village, największa po zakończeniu rejonu Tidewater, Bay Colony, Bayside, Cape Henry, Chesapeake Beach, Croatan Beach, Great Neck Point, Green Run, Kempsville, Lago Mar, Larkspur, London Bridge, Lynnhaven, Newtown, North End, Oceana, Ocean Park, Pembroke Manor, Princess Anne, idź, Red Mill Commons, Sandbridge, Thalia i Thoroughgood.

Klimat

Klimat Virginia Beach jest wilgotny subtropikalny (Köppen: Cfa). W przypadku systemu aktualizacji Trewartha klimat stanowi północną granicę Cf (subtropikalny), która odpowiada ekologii obszaru, który walczy o wytrzymanie chłodniejszych temperatur na północ lub w głębi lądu.

Zimy są chłodne, a śnieg jest lekki. Lata są gorące i wilgotne. Oficjalne statystyki pogodowe są rejestrowane na Międzynarodowym Lotnisku Norfolk na skrajnej północno-zachodniej granicy Virginia Beach. Średnia roczna temperatura wynosi 59.6 °F (15.3 °C), przy średnim rocznym spadku śnieżnego wynoszącym 5,8 cala (150 mm) na lotnisku do około 3,0 cala (76 mm) w południowo-wschodnim rogu wokół zatoki Tylnej. Średnie roczne opady (największe opady deszczu) są wysokie i wynoszą od 47 cali (1,200 mm) na lotnisku do ponad 50 cali (1,300 mm) rocznie w zatoce Tylnej. Najwilgotniejszym sezonem jest lato, szczególnie od lipca do początku września, z sierpniem najwilgotniejszym miesiącem, średnio ponad 5,5 cala deszczu. Od października do czerwca średnie miesięczne opady atmosferyczne są niezwykle spójne i wynoszą od 3,1 do 3,7 cala. Najwyższa odnotowana dotychczas temperatura wynosiła 105 °F (41 °C) w lipcu 2010 r., a najniższa zarejestrowana temperatura wynosiła -3 °F (-19 °C) w styczniu 1985 r., a oba odnotowywane były na Międzynarodowym Porcie Lotniczym Norfolk.

Ponadto geograficzna lokalizacja miasta, w odniesieniu do głównych szlaków burzowych, jest szczególnie korzystna i dlatego zyskała renomę jako miejsce wypoczynku. Jest ona na południe od przeciętnej ścieżki burz, które wywodzą się z wyższych szerokościach geograficznych, a na północ od zwykłych torów huraganów i innych dużych burz tropikalnych, z wyjątkiem huraganu Isabel w 2003 r. Ze względu na umiarkowane skutki Zatoki Chesapeake i Oceanu Atlantyckiego, plaża Virginia jest najbardziej wysuniętym na północ miejscem na wschodnim wybrzeżu, w którym wiele gatunków roślin (zarówno subtropikalnych, jak i tropikalnych) będzie w niezawodny sposób rosnąć. Na przykład hiszpańska msza znajduje się w pobliżu najbardziej wysuniętego na północ obszaru swojego naturalnego zasięgu w Parku Stanowym First Landing i jest najbardziej wysuniętym na północ miejscem, gdzie jest szeroko rozpowszechniony. Inne rośliny, takie jak Sabal minor, Sabal palmetto, Pindo Palm (w chronionych miejscach) i Oleander, są uprawiane tutaj z powodzeniem, podczas gdy ulegają chłodniejszym zimowym temperaturom na północy i w głębi lądu na zachód.

Mapa rozkładu rasowego w Virginia Beach, 2010 U.S. Census. Każda kropka to 25 osób: Biały, czarny, azjatycki, hiszpański lub inny (żółty)

Według spisu ludności z 2010 r. skład rasowy Virginia Beach był następujący:

• Białe lub kaukaskie: 67,7% (Biały Bez Latynosów: 64,5%)
• Ameryka Czarna lub Afrykańska: 19,6%
• Amerykanin: 0,4%
• azjatycki: 6,1% (4,0% filipiński, 0,5% chiński, 0,4% indyjski, 0,4% wietnamski, 0,3% koreański, 0,2% japoński)
• Rodzinny wyspiarski Hawaje i inne wyspy Pacyfiku: 0,1%
• Inne wyścigi: 2,0%
• Dwie lub więcej ras: 4,0%
• Latynoski lub latynoski (z dowolnej rasy): 6,6% (2,2% Puerto Rican, 1,9% Meksyk, 0,3% Dominikany, 0,2% Panamski, 0,2% Salwadorski, 0,2% Kubańczyk, 0,2% Kolumbijski)

Od 2000 r. w Spis mieszkało 425 257 osób, 154 455 gospodarstw domowych i 110 898 rodzin. Gęstość zaludnienia wynosiła 1 712,7 osób na kilometr kwadratowy (661,3/km²). Było 162 277 mieszkań o średniej gęstości 653,6 na kilometr kwadratowy (252,3/km²).

154 455 gospodarstw domowych, z których 38,8% miało dzieci w wieku poniżej 18 lat, 55,7% było małżeństwami żyjącymi razem, 12,4% miało gospodarstwo domowe bez męża, a 28,2% nie było rodzinami. 20,4% wszystkich gospodarstw domowych stanowiły osoby indywidualne, a 5,5% osób mieszkało samotnie w wieku 65 lat lub starszym. Średni rozmiar gospodarstwa domowego wynosił 2,70, a średni rozmiar rodziny wynosił 3,14.

Rozkład wiekowy wynosił 27,5% w wieku poniżej 18 lat, 10,0% w wieku od 18 do 24 lat, 34,3% w wieku od 25 do 44 lat, 19,8% w wieku od 45 do 64 lat oraz 8,4% w wieku 65 lat lub starszym. Mediana wieku wynosiła 33 lat. Na każde 100 samic było 98,0 samca. Na każde 100 samic w wieku 18 lat i więcej było 95,8 samca.

Mediana dochodu gospodarstwa domowego w mieście wynosiła 48 705 dolarów, a średni dochód dla rodziny wynosił 53 242 dolarów. W 2003 r. Virginia Beach miała 5. najwyższy średni dochód rodzinny wśród dużych miast. Dochód na mieszkańca dla miasta wynosił 22 365 dolarów. Około 5,1% rodzin i 8,2% ludności znajdowało się poniżej progu ubóstwa, w tym 8,6% osób poniżej 18 roku życia i 4,7% osób powyżej 65 roku życia.

7,1% osób poniżej 65 roku życia jest niepełnosprawnych, a 8,6% osób nie ma ubezpieczenia zdrowotnego.

W mieście Virginia Beach wskaźnik przestępczości jest niższy niż w innych miastach regionalnych Hampton Roads, Newport News, Norfolk i Portsmouth, przy czym wszystkie te miasta przekraczają średni poziom przestępczości w poszczególnych krajach. W 1999 r. w Virginia Beach doszło do 12 morderstw, co dało miastu wskaźnik morderstwa wynoszący 2,7 na 100 000 osób. W 2007 r. Virginia Beach miała 16 morderstw, za morderstwo 3,7 na 100 000 osób. To było niższe niż średnia krajowa z 6.9 roku. Wskaźnik przestępczości w mieście w 2007 r. wyniósł 221,2 na 100 000 osób, czyli był niższy od średniej krajowej wynoszącej 320,9. Według Kwartalnego Kongresu "Rankingów zbrodni miejskiej 2008": Przestępczość w Ameryce Środkowej, Virginia Beach, Virginia zajmuje 311. miejsce w brutalnej przestępczości wśród 385 miast, w których mieszka ponad 75 000 mieszkańców.

Religia

34,4% ludności miasta jest związane z kongregacjami religijnymi, w porównaniu z 50,2% w skali całego kraju. W mieście jest 146 402 zwolenników i 184 różnych kongregacji religijnych.

• Kościół katolicki w 28%
• Konwencja o Baptyzmie Południowym 14%
• Kościół Zjednoczonej Metodologii 13%
• Niezależne 12% kościołów charyzmatycznych
• 33% innych

Virginia Beach składa się z różnych gałęzi przemysłu, w tym z krajowych i międzynarodowych centrali korporacyjnych, zaawansowanych producentów, wykonawców obronnych i przedsiębiorstw lokalnych. Lokalizacja miasta i klimat biznesowy sprawiły, że stało się ono centrum handlu międzynarodowego, ponieważ prawie 200 zagranicznych firm ustanowiło swoją obecność, siedzibę lub siedzibę w Ameryce Północnej w Hampton Roads. Dwadzieścia międzynarodowych firm ma swoją siedzibę w USA lub Ameryce Północnej w Virginia Beach, w tym firmy takie jak Stihl, Busch, IMS Gear i Sanjo Corte Fino. Wśród innych głównych firm z siedzibą w Virginia Beach znajdują się: Amerigroup, Christian Broadcasting Network oraz Operation Blessing International. Do innych głównych pracodawców należą GEICO, VT i Navy Exchange Service Command. Virginia Beach plasowała się na 45 miejscu listy najlepszych miejsc dla biznesu i kariery.

Turystyka wytwarza znaczną część gospodarki Virginia Beach. Szacuje się, że 857 milionów dolarów wydaje się na branżę turystyczną, 14 900 miejsc pracy to 2,75 miliona odwiedzających. Kasy miejskie przynoszą korzyści, ponieważ odwiedzający zapewniają dochód w wysokości 73 milionów dolarów. Virginia Beach otworzyła w 2005 r. Centrum Kongresowe, które zajmuje się spotkaniami i wydarzeniami dużych grup. Hotele nie tylko wytyczają granicę oceanu, ale również skupiają się wokół centrum Virginia Beach Town Center i innych części miasta. Restauracje i branże rozrywkowe również bezpośrednio korzystają z turystyki Virginia Beach.

Virginia Beach ma duży sektor rolno-biznesowy, który wytwarza 80 milionów dolarów dla gospodarki miejskiej. W plaży Virginia istnieje sto siedemdziesiąt dwa gospodarstwa, przeważnie poniżej zielonej linii w południowej części miasta. Rolnicy są w stanie sprzedawać swoje towary i produkty na miejskim rynku rolnym.

VF-41 F-4J nad NAS Oceana pod koniec lat 1960.

Virginia Beach jest domem kilku amerykańskich baz wojskowych. Należą do nich Centrum Wsparcia Oceany i Szkolenia w Hampton Roads marynarki USA oraz wspólna baza ekspedycyjna na wschodzie, zlokalizowana w Cape Henry. Ponadto NAB Little Creek znajduje się głównie w mieście Virginia Beach, ale posiada adres Norfolk.

NAS Oceana jest największym pracodawcą w Virginia Beach; komisja BRAC z 2005 r. zdecydowała, że NAS Oceana musi zostać zamknięta, chyba że miasto Virginia Beach potępi domy na obszarach wyznaczonych jako "Strefy potencjalnego wypadku". To działanie nigdy nie było stanowiskiem marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych; marynarka wojenna nie poleciła komisji BRAC NAS Oceana w celu ewentualnego zamknięcia. Kwestia zamknięcia NAS Oceana pozostaje nierozwiązana od maja 2008 r.

Zarówno NAS Oceana, jak i Centrum Wsparcia Szkoleniowego Hampton Roads są uważane za największe na świecie. Ponadto położony w pobliżu Norfolk jest centralnym węzłem Floty Atlantyckiej Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, Norfolk Navy Base.

54% z 171.000 osób pracujących w Virginia Beach mieszka w mieście, 12% w Chesapeake, a 10% w Norfolk. Dodatkowych 99 600 osób dojeżdża z Virginia Beach, 35% z nich udaje się do Norfolk, a 23% do Chesapeake. Bezrobocie zmniejszyło się niemal o połowę w ciągu ostatnich dwóch lat, z wysokiego poziomu 4,2% w styczniu 2017 r. do 2,8% w czerwcu 2019 r.

Adam Thoroughgood House, przed 1957 odbudową

W mieście znajduje się kilka interesujących miejsc w obszarach sztuki historycznej, naukowej, wizualnej/widowiskowej, a w ostatnich latach stało się popularnym celem turystycznym. Muzeum Sztuki Współczesnej w Wirginii regularnie zmienia wystawy w różnych mediach. Wystawy obejmują malarstwo, rzeźbę, fotografię, szkło, wideo i inne media wizualne od uznanych na arenie międzynarodowej artystów, jak również artystów o renomie narodowej i regionalnej. MOCA urodziła się z dorocznego Boardwalk Art Show, który rozpoczął się w 1952 r. i jest obecnie największym fundatorem muzeum.

Virginia Aquarium & Marine Science Centre (dawniej Muzeum Nauki Morskiej w Wirginii) jest popularnym akwarium w pobliżu oceanfront, w którym znajdują się różne rekiny, promienie, żółwie morskie, meduzy i ośmiornice.

Jeden z największych na świecie zbiorów samolotów I wojny światowej i II wojny światowej znajduje się w Muzeum Lotnictwa Wojskowego w Pungo, w dzielnicy Virginia Beach.

Amphitheater Virginia Beach, zbudowany w 1996 r., oferuje szeroki wachlarz popularnych programów i koncertów. Sandler Center, 1200-osobowy teatr sztuk widowiskowych, otworzył w centrum miasta Virginia Beach w listopadzie 2007 r.

Virginia Beach jest domem dla wielu miejsc o znaczeniu historycznym i posiada 18 miejsc w Krajowym Rejestrze Miejsc Historycznych. Wśród takich miejsc znajdują się: dom Adama Thoroughgood (jeden z najstarszych żyjących kolonialnych domów w Wirginii), Dom Franciszka (200-letnia plantacja), Dom Przylądka Henry'ego i pobliska stacja Cape Henry Light Station (druga wieża), Dom De Witt Cottage, Dom Adama Keelinga i inne.

Szpital Edgar Cayce for Research and Enlightenment został założony w Virginia Beach w 1928 r. z 60 łóżkami. Obiekt na 67 ulicy posiada dużą prywatną bibliotekę książek o sprawach psychicznych i jest otwarty dla publiczności. Tradycyjny budynek zarządu architektury plażowej obejmuje masażową terapię na czas wizyty. Cayce otworzył Uniwersytet Atlantycki w 1930 r.; zamknął się dwa lata później, ale został ponownie otwarty w 1985 r. Uniwersytet Atlantycki pierwotnie był przeznaczony do badania odczytów i badań nad tematyką duchową.

Największy festiwal w mieście, Neptun Festival, przyciąga 500.000 gości do oceanfront i 350.000 odwiedzających wystawę na NAS Oceana. Świętując dziedzictwo miasta z Norwegią, we wrześniu organizowane są wydarzenia na obszarach oceanfront i centrum miast. Co sierpień amerykański Festiwal Muzyczny zapewnia uczestnikom festiwalu muzykę na żywo wykonaną na wszystkich etapach oceanfrontu, w tym na plaży przy piątej ulicy. Festiwal kończy się Maratonem Rock 'n' Roll Half.

Ponieważ Norfolk zawiera centralną dzielnicę biznesową Hampton Roads, większość głównych sportów widowiskowych znajduje się tam. Chociaż obszar Hampton Roads został ostatnio uznany za realną perspektywę dla sportów zawodowych w dużej lidze, a przywódcy regionalni próbowali uzyskać w ostatnim czasie franchisze Major League Baseball, NBA i NHL, żaden zespół nie przeniósł się jeszcze do tego obszaru. Hampton Roads jest drugim co do wielkości obszarem metropolitalnym w Stanach Zjednoczonych bez klubu w dużej lidze sportowej, po obszarze metropolitalnym Austin w Teksasie.

Admirałowie Norfolk wygrali Puchar AHL Calder w 2012 roku.

Niszczyciele Virginii, franczyzy UFL, grali w Virginia Beach Sportsplex do upadku ligi w 2012 roku. Virginia Beach Professional Baseball, LLC, otrzymał w kwietniu 2013 r. franchise w Atlantic League, czyli Virginia Beach Neptunes; jednak musi jeszcze grać ze względu na opóźnienia w budowie Wheeler Field. Dwie drużyny piłkarskie: Virginia Beach Piranhas, męska drużyna Ligi Rozwoju Wyższego Szczebla USA oraz Hampton Roads Piranhas, kobieca drużyna w zespole W-League w Virginia Beach Sportsplex. Virginia Beach Sportsplex to centralna placówka szkoleniowa dla amerykańskiej narodowej drużyny hokejowej kobiet.

Miasto jest również domem dla East Coast Surfing Championships, corocznego konkursu na ponad 100 najlepszych profesjonalnych surferów na świecie i szacowanych 400 amatorów surferów. To najstarszy konkurs surfingowy w Ameryce Północnej.

W mieście jest jedenaście pól golfowych otwartych dla publiczności, a w kursie NAS Oceana Aeropines są cztery klub country i 36 dziur wojskowych. Wśród najbardziej znanych kursów publicznych znajdują się Hell's Point Golf Club i Virginia Beach National, z których ten ostatni był gospodarzem Virginia Beach Open, imprezy krajowej Tour w latach 2000-2006. Ponadto w Kingsmill Resort organizowane są mistrzostwa Kingsmill Championship, coroczny turniej LPGA Tour.

Virginia Beach jest gospodarzem corocznego maratonu Rock 'n' Roll Half Marathon w weekendy Dnia Pracy w połączeniu z American Music Festival. To jeden z największych maratonów na świecie. Ostatnie 3 mil (4,8 km) znajduje się na chodniku. Virginia Beach organizuje również maraton Shamrock w Yuengling, założony w 1973 r. przez ponad 24 000 uczestników. Jest to doroczny wyścig w weekend Świętego Patryka, który został uznany przez świat Runnera za jeden z 20 najlepszych maratonów w kraju w 1992 roku.

Virginia Beach jest domem dla 210 parków miejskich, liczących ponad 4 000 akrów (1 600 ha), w tym parków sąsiedzkich, parków społecznych, parków powiatowych i innych otwartych przestrzeni.

Park Trashmore jest wyraźnie widoczny od I-264 podczas podróży do oceanu. Wzgórze ma wysokość 60 stóp (18 m) i jest najwyższym punktem na plaży Virginia.

Japoński mostek księżycowy w japońskim ogródku Miyazaki, Red Wing Park

Jednym z głównych parków jest Red Wing Park, park o powierzchni 97 akrów (39 ha) w centralnej części miasta, bardzo blisko stacji lotniczej Oceana Naval. Ta ziemia stała się parkiem w 1966. Wyjątkową cechą tego parku jest Ogród Japoński Miyazaki, który jest wynikiem jego interakcji z siostrzanym miastem Miyazaki w Japonii.

Ludzie jeździący po wypożyczalni na chodniku

Narodowa Uchodźca Przyrody w Zatoce Back Bay, założona w 1938 r., jest 8,000-akrową (32 km²) schronieniem dla słodkiej wody, graniczącym z Oceanem Atlantyckim na wschodzie i z zatoką Back Bay na zachodzie. Zarządza nim amerykańska służba ds. ryb i dzikiej przyrody.

Park stanowy First Landing Park i Park stanowy False Cape State położone są również w strefach przybrzeżnych mieszczących się w granicach korporacyjnych miasta.

Prawo lokalne zabrania używania przekleństw na promenadzie. Ten znak wzdłuż Atlantic Avenue wskazuje na to prawo.

Przyjemny Dom Point to park 118 akrów (48 hektarów) niezabudowanej ziemi na brzegu rzeki Lynnhaven. Jest to również lokalizacja Centrum Środowiska Brock.

Rozległy system parkowy Virginia Beach jest uznawany za jeden z najlepszych w Stanach Zjednoczonych. W rankingu ParkScore 2013 The Trust for Public Land poinformował, że Virginia Beach miała 8. najlepszy system parkowy wśród 50 najbardziej zaludnionych miast USA.

W przeciwieństwie do większości dużych niezależnych miast w Wirginii, Virginia Beach konsekwentnie wspiera kandydatów na prezydenta Partii Republikańskiej od 1968 roku. Jednak w ostatnich latach ich margines zwycięstwa zmniejszył się. John McCain i Donald Trump zdołali wygrać jedynie w 2008 i 2016 r. mnogość głosów w mieście, wygrywając miasto, mimo że stracił całe państwo.

W dniu 1 stycznia 1963 r. Virginia Beach została mianowana przez Zgromadzenie Ogólne Wirginii przedsiębiorstwem gminnym. Miasto działa obecnie w ramach rządowej formy zarządzającej. Miasto nie podlega jurysdykcji rządu hrabstwa z powodu prawa państwowego. Funkcjonuje raczej jako niezależne miasto i działa jako polityczny podpodział państwa.

Organ ustawodawczy miasta składa się z jedenastu członków rady miejskiej. Zarządzający miastem jest mianowany przez radę i pełni funkcję dyrektora generalnego. Za pośrednictwem swojego personelu realizuje politykę ustanowioną przez radę.

Członkowie rady miejskiej obradują zwykle na czteroletniej kadencji i są wybierani w niepartyjnych wyborach. Począwszy od 2008 r., wybory powszechne odbędą się w pierwszy wtorek listopada w latach parzystych. W ubiegłych latach w maju w pierwszy wtorek odbyły się wybory w latach parzystych. Wszyscy wyborcy uprawnieni są do głosowania na wszystkich członków rady. Trzech członków rady i burmistrz pełnią swoje funkcje na zasadzie ogólnej. Wszyscy pozostali są wybierani przez okręg (i muszą mieszkać w okręgu, który reprezentują): Bayside, Beach, Centerville, Kempsville, Lynnhaven, Princess Anne i Rose Hall.

Burmistrz jest wybierany na czteroletnią kadencję w drodze bezpośrednich wyborów. Burmistrz przewodniczy posiedzeniom rady miejskiej i pełni funkcję dyrektora i rzecznika miasta. Wiceburmistrz jest również wybierany przez radę miejską na pierwszym posiedzeniu po wyborach do rady.

Obywatele Virginia Beach wybierają również pięciu funkcjonariuszy konstytucyjnych, a kandydaci do tych biur mają prawo do współpracy z powiązaną partią polityczną. Trzy z tych urzędów zajmują się zasadniczo bezpieczeństwem publicznym i sprawiedliwością: szeryf, prawnik wspólnoty i urzędnik sądu obwodowego. Pozostałe dwa urzędy zajmują się polityką fiskalną: skarbnik miasta i komisarz ds. dochodów.

Virginia Beach znajduje się całkowicie w 2. dystrykcie kongresu Virginia, obsługiwanym przez przedstawiciela USA Elaine Luria (Demokrata).

Obecny budynek szkoły średniej Franka W. Coxa

Według amerykańskiego spisu ludności 28,1% ludności w wieku powyżej dwudziestu pięciu lat (w porównaniu ze średnią krajową w wysokości 24%) posiada stopień licencjata lub wyższy, a 90,4% (w porównaniu z 80% na poziomie krajowym) posiada dyplom ukończenia szkoły średniej lub równoważny.

Przed 1969 r. utrzymywano odrębne szkoły dla czarno-białych studentów. Przed 1938 r. czarni uczniowie, którzy chcieli uczęszczać do szkoły powyżej siódmej klasy, musieli udać się do Norfolk i zapłacić czesne za uczęszczanie do Booker T. Szkoła Waszyngtona. W 1938 roku, pierwsza liceum dla czarnych, została zbudowana szkoła szkoleniowa Princess Anne County. W 1961 r., aby uniknąć piętnowania terminu "szkoła szkoleniowa", na wniosek czarnej społeczności, szkoła ta zmieniła nazwę Union Kempsville High School. Kiedy szkoły publiczne przystąpiły do Unii w 1969 r., Union Kempsville zostało zamknięte.

Miasto Virginia Beach jest domem dla Virginia Beach City Public Schools, jednego z największych systemów szkolnych w stanie (na podstawie rejestracji studentów). Szkoły publiczne Virginia Beach City obsługują obecnie 69 735 studentów i obejmują 56 szkół podstawowych, 14 gimnazjum, 12 szkół średnich, w tym Landstown, Princess Anne, Green Run, Green Run Collegiate, Cox, Tallwood, Salem, First Colonial, Kellam, Kempsville, Bayside i Ocean Lakes High Schools, a także wiele szkół i ośrodków specjalności średniej i postśredniej Centrum Zaawansowanych Technologii (ATC).

W mieście jest również kilka prywatnych, niezależnych szkół, w tym Norfolk Academy, Our Lady of Mount Carmel Katolicka School and Parish, Strelitz International Academy (dawniej Hebrew Academy of Tidewater), Cape Henry Collegiate School, Katolicka Liceum (dawniej Bishop Sullivan Katolicki i, wcześniej, Norfolk Katolicki), Baylake Pines School i Virginia Beach Friach Szkoła.

Stowarzyszenie na rzecz Badań i Oświecenia

Virginia Beach jest domem dla kilku uniwersytetów. Regent University, prywatny uniwersytet założony przez chrześcijańskiego ewangelistę i lidera Pata Robertsona, od dawna skupia się na edukacji absolwentów, ale ostatnio również ustanowił program studiów licencjackich. Uniwersytet Atlantycki znajduje się również w Virginia Beach. Uniwersytet Starego Dominium i Norfolk State University znajdują się w pobliżu Norfolk, a zarówno Uniwersytet Wirginii, jak i Virginia Tech prowadzą kampusy satelitarne w Virginia Beach. Tidewater Community College, duże kolegium młodzieży, ma również największy kampus zlokalizowany w mieście. Uniwersytet Virginia Wesleyan, prywatny uniwersytet sztuk wyzwolonych, znajduje się na granicy z Norfolk, gdzie fizyczny adres szkoły znajduje się w Norfolk, ale większość kampusu znajduje się w Virginia Beach. Główny kampus Uniwersytetu ECPI znajduje się również tutaj. Dodatkowe instytucje szkolnictwa wyższego znajdują się w innych społecznościach większych Hampton Roads.

System Biblioteki Publicznej Virginia Beach zapewnia wszystkim jednostkom swobodny dostęp do dokładnych i aktualnych informacji i materiałów oraz promuje czytanie jako krytyczną umiejętność życia. W systemie biblioteki znajduje się zbiór ponad 1 milionów przedmiotów, w tym specjalne zbiory przedmiotów.

Virginian-Pilot, z siedzibą w Norfolk, jest codzienną gazetą dla Virginia Beach. Inne dokumenty to Veer oraz New Journal i Guide. Wewnątrz firmy skupiają się na lokalnych wiadomościach biznesowych.

Virginia Wesleyan College publikuje własną gazetę, The Marlin Chronicle.

Obszar Norfolk-Virginia Beach jest obsługiwany przez rozmaite stacje radiowe na tarczach FM i AM, z wieżami znajdującymi się wokół obszaru Hampton Roads.

Virginia Beach jest również obsługiwana przez kilka stacji telewizyjnych. Norfolk-Portsmouth-Newport News wyznaczony obszar rynkowy (DMA) jest 42. co do wielkości w USA, gdzie 712.790 domów (0.64% wszystkich USA). Głównymi podmiotami powiązanymi z telewizją sieciową są WTKR 3 (CBS), WAVY-TV 10 (NBC), WVEC 13 (ABC), WTPC-TV 21 (Trójca Broadcasting Network), WGNT 27 (CW), WTVZ-TV 33 (MyNetworkTV), WVBT 43 (Fox) i WPXV 49 (ION Television). Publiczną stacją nadawczą jest WHRO-TV 15. Mieszkańcy Virginia Beach mogą również otrzymywać niezależne stacje telewizyjne WSKY na kanale 4 z hrabstwa Camden w Karolinie Północnej. Niektórzy mogą również otrzymywać od Portsmouth, Daystar Network religijnej stacji telewizyjnej WVAD-LD TV 25 z Chesapeake i RTV affiliate WGBS-LD na kanale 7 z Hampton, podmiot stowarzyszony PBS WUND 2 (UNC-TV), Home Shopping Network. Virginia Beach jest obsługiwana przez Cox Cable. DirecTV i Dish Network są również popularne jako alternatywa dla telewizji kablowej w Virginia Beach. Ponadto dużą część miasta obsługuje Verizon FIOS.

Virginia Beach pełni funkcję centrali Christian Broadcasting Network, zlokalizowanej w pobliżu Uniwersytetu Regent. Najbardziej godny uwagi program CBN, The 700 Club pochodzi z studia Virginia Beach. W 2008 roku Virginia Beach stała się domem na Festiwalu Filmowym Reel Dreams.

Transport

Hampton Roads Transit Autobus na Pacific Avenue w Virginia Beach.

Virginia Beach jest głównie obsługiwany przez Międzynarodowy Port Lotniczy Norfolk (IATA: ORF, ICAO: KORF, KLEJKA FAA: ORF), który jest obecnie głównym lotniskiem komercyjnym w regionie. Lotnisko znajduje się w pobliżu zatoki Chesapeake, wzdłuż granicy miasta, w sąsiedztwie Norfolk. Newport News/Williamsburg International Airport świadczy również usługi lotnicze na terenie Hampton Roads. Regionalny port lotniczy Chesapeake świadczy ogólne usługi lotnicze i znajduje się pięć mil (8 km) poza granicami miasta.

Port lotniczy Virginia Beach jest małym, trawiastym obiektem na pas startowy, który świadczy usługi dla prywatnych właścicieli samolotów.

W ruchu kolejowym plaża Virginia jest obsługiwana przez Amtrak przez stacje Norfolk i Newport News, przez autobusy łączące. Badane jest również szybkie połączenie kolejowe w Richmond z korytarzem północno-wschodnim i południowo-wschodnim korytarzem kolei dużych prędkości.

Greyhound/Trailways świadczy usługi z centralnego terminalu autobusowego w sąsiednim Norfolk. Stacja Greyhound w Virginia Beach znajduje się na Laskin Road, około mili na zachód od oceanu. Usługi autobusowe do Nowego Jorku przez autobus Chinatown, Today's Bus, znajduje się na Newtown Road.

Miasto jest połączone z I-64 przez I-264, który biegnie od oceanu, krzyżuje się z I-64 po wschodniej stronie Norfolk i przebiega przez centrum Norfolk i Portsmouth aż do ponownego dołączenia I-64 na końcu obu dróg w Chesapeake, gdzie Interstate 664 kończy pętlę, która tworzy Hampton Roads Beltway. Inne główne drogi to Virginia Beach Boulevard (US Route 58), Shore Drive (U. S. Route 60), która łączy się z Atlantic Avenue na oceanfront, Northampton Blvd (U. S. Route 13), Princess Anne Road (State Route 165), Indian River Road (dawniej State Route 603), Lynnhaven Parkway, Independence Boulevard levard, generał Booth Boulevard i Nimmo Parkway.

Miasto jest również połączone ze wschodnim wybrzeżem Wirginii przez most-tunel w Zatoce Chesapeake (CBBT), który jest najdłuższym kompleksem mostowo-tunelowym na świecie i jest jednym z siedmiu cudów inżynieryjnych współczesnego świata. CBBT, zakład pobierania opłat przewozi trasę 13 USA.

Transport w mieście, a także w pozostałych Hampton Roads jest obsługiwany przez regionalną usługę autobusową, Hampton Roads Transit. Obecnie bada się rozbudowę systemu kolei lekkiej "Tide" z Norfolk do oceanfrontu.

Walkowalność

W badaniu Walk Score z 2011 r. Virginia Beach zajęła 39. miejsce w rankingu, w którym przechodziło pięćdziesiąt największych miast USA.

Narzędzia

Usługi wodociągowe i kanalizacyjne świadczy Zakład Uzbrojenia Miasta. Virginia Beach otrzymuje energię elektryczną od Dominion Virginia Power, która posiada lokalne źródła, w tym Centrum Energetyki Chesapeake (elektrownia gazowa), elektrownie węglowe w okręgu Chesapeake i Southampton oraz elektrownię jądrową Surry. Norfolk z siedzibą w Virginia Natural Gas, filii AGL Resources, dystrybuuje gaz ziemny do miasta z magazynów w hrabstwie James City i Chesapeake.

Obecnie woda dla obszaru Tidewater jest pompowana z jeziora Gaston, które otacza granicę Wirginia-Karolina Północna wraz z rzekami Blackwater i Nottoway.

Miasto świadczy usługi w zakresie oczyszczania ścieków dla mieszkańców i przewozi ścieki do zakładów oczyszczania w okręgu Hampton Roads Sanitation.

Opieka zdrowotna

Virginia Beach jest obsługiwana przez Sentara Virginia Beach General Hospital i Sentara Princess Anne Hospital. Dawny Szpital Sentara Bayside, znany obecnie jako Sentara Independence, został zmodyfikowany do samodzielnego oddziału ratunkowego i ośrodka leczenia ambulatoryjnego. Szpital Sentara Leigh jest tuż za linią miasta w Norfolk. Klinika Beach Health oferuje podstawowe usługi medyczne dla nieubezpieczonych mieszkańców Virginia Beach.

Siostra Virginia Beach:

•   Moss, Norwegia od 25 marca 1974 r.
•   Miyazaki, Miyazaki Prefecture, Kyūshū, Japonia od maja 25 r., 1992
•   Bangor, Irlandia Północna, Zjednoczone Królestwo od maja 6 r., 2001
•   Olongapo, Filipiny od 6 lipca 2015

Virginia Beach ma dwa "Friendship City":

•   San Juan del Sur, Nikaragua od 13 stycznia 2013
•   Waiblingen, Baden-Württemberg, Niemcy od 2016 r.

Monopoly: Amerykańska edycja gry (2015), wydana na cześć 80. urodzin gry, zawierała Virginia Beach jako nieruchomość, którą można kupić, sprzedać i sprzedać. Miasto zostało włączone po tym, jak Hasbro przeprowadził głosowanie online w celu ustalenia, które miasta uczynią je zaktualizowaną wersją gry. Virginia Beach otrzymała czwartą największą liczbę głosów w konkursie online, zdobywając zielone miejsce na tablicy. Górna część Boardwalk trafiła do Pierre'a w Południowej Dakocie.

W serialu The Man in the High Castle (2015-2019), który ustawiany jest na alternatywnym 1960-tym, Virginia Beach jest wymieniana jako miejsce inwazji w stylu D-Day przez nazistowskie Niemcy, która doprowadziła do porażki Stanów Zjednoczonych i ich okupacji.